Читайте также:
|
3 сярэдзіны 1980х гг. пачынаюцца змены ў галіне культуры Беларусі. У перыяд перабудовы важнае месца набыло пытанне аб ролі і месцы беларускай мовы ў грамадстве. За пашырэнне сферы ўжывання беларускай мовы выступала інтэлігенцыя, а таксама нефармальныя аб'яднанні моладзі. Акрамя моўнага пытання, грамадскасць узнімала праблему захавання гісторыкакультурнай спадчыны і ўсебаковага адраджэння беларускай культуры.1991 год палажыў пачатак новаму этапу гісторыі беларускай культуры. Канстытуцыя Рэспублікі Беларусь абавязвае паважаць нацыянальныя традыцыі, берагчы гісторыкакультурную спадчыну беларускага народа, гарантуе свабоднае развіццё культур усіх нацыянальных супольнасцей, якія жывуць у краіне. Разам з тым істотнай перашкодай для культурнага развіцця стаў эканамічны крызіс, які прывёў да скарачэння дзяржаўных расходаў на патрэбы культуры. Лібералізацыя грамадскапалітычнага жыцця спрыяла з'яўленню новых тэм у літаратуры і мастацтве.Развіццё адукацыі і навукі. 3 сярэдзіны 1980х гг. у СССР пачалася рэформа агульнаадукацыйнай, прафесійнай і вышэйшай школ. Пры рэфарміраванні сістэмы адукацыі забяспечваліся пераемнасць і свабодны доступ да любой яе ступені, разнастайнасць зместу і форм навучання, пашырэнне магчымасцей для індывідуальнага развіцця асобы. Ажыццяўляліся больш цесныя сувязі навучання і вытворчай дзейнасці, уключэнне вучняў у сістэматычную, пасільную для іх здароўя і ўзросту грамадска карысную працу. Нягледзячы на крызісныя з'явы ў сацыяльнаэканамічнай сферы, адукацыя Беларусі захавала свой патэнцыял.У агульнаадукацыйных школах быў уведзены курс асноў інфарматыкі і вылічальнай тэхнікі, створаны спецыялізаваныя сярэднія навучальныя ўстановы ліцэі і гімназіі. Яны павінны былі забяспечыць больш дасканалую падрыхтоўку вучняў па выбраных галінах ведаў (гуманітарнай, тэхнічнай ці прыродазнаўчай). На розных узроўнях праводзіліся прадметныя алімпіяды па фізіцы, матэматыцы і іншых дысцыплінах. Пераможцы рэспубліканскага этапу мелі права паступаць у вышэйшыя навучальныя ўстановы без іспытаў па дысцыпліне алімпіяды. Практыкавалася сумяшчэнне выпускнога экзамену за сярэднюю школу з уступным экзаменам у вышэйшыя навучальныя ўстановы.У 1990я гг. у Рэспубліцы Беларусь пачала праводзіцца рэформа агульнаадукацыйнай школы, звязаная з пераходам на 12гадовы тэрмін навучання ў сярэдняй школе. Яна прадугледжвала пераход да абавязковай 10гадовай базавай школы. Сярэднюю адукацыю можна было атрымаць у апошніх класах ці праз прафесійную адукацыю. Апошнія класы мелі на мэце спецыялізаваную падрыхтоўку вучняў па розных накірунках (прыродазнаўчаматэматычным, гуманітарным, тэхналагічным, агульнаадукацыйным).У сувязі з немагчымасцю рэалізаваць у поўным аб'ёме намечанае рэформай і недахопамі ў яе правядзенні ў 2008 г. было прынята рашэнне прыпыніць рэформу па пераходу да 12гадовага навучання і ажыццяўляць сярэднюю адукацыю моладзі ў 11 гадовай школе.У прафесійнатэхнічных вучылішчах разам з атрыманнем агульнай сярэдняй адукацыі навучэнцы праходзілі падрыхтоўку па 420 прафесіях. Больш за 10 прафесійнатэхнічных вучылішч аб'явілі сябе вучылішчамі, якія даюць адначасова прафесійнатэхнічную і сярэднюю спецыяльную падрыхтоўку.Сярэднія спецыяльныя навучальныя ўстановы забяспечваюць падрыхтоўку кадраў для гаспадаркі і культуры. Частка тэхнікумаў была пераўтворана ў каледжы, дзе адначасова ажыццяўлялася падрыхтоўка спецыялістаў сярэдняй кваліфікацыі і спецыялістаў павышанага ўзроўню. Апошнія мелі магчымасць паступіць адразу на III курс вышэйшай навучальнай установы.У вышэйшых навучальных установах былі ўведзены новыя спецыяльнасці, звязаныя з навуковатэхнічным прагрэсам па робататэхніцы, электронным прыборабудаванні, новых хімічных тэхналогіях, біятэхналогіях і інш. Пашыралася падрыхтоўка спецыялістаў у галіне эканомікі, права, сацыяльнай работы.Асаблівасцю развіцця сістэмы адукацыі Рэспублікі Беларусь у 1990я гг. стала дзейнасць недзяржаўных навучальных устаноў, якія існуюць побач з дзяржаўнымі ўстановамі. Навучанне ў іх ажыццяўляецца на платнай аснове (за кошт асабістых сродкаў студэнтаў, навучэнцаў і іх бацькоў). Гэтыя навучальныя ўстановы атрымліваюць ад дзяржавы ліцэнзію (права) на правядзенне вучэбнай дзейнасці. Каб забяспечыць існуючы ў краіне стандарт адукацыі, сістэматычна праводзіцца атэстацыя ўсіх навучальных устаноў, у тым ліку і недзяржаўных.Разбурэнне гаспадарчых і навуковых сувязей пасля распаду СССР негатыўна адбілася на стане беларускай навукі. Адбывалася скарачэнне яе фінансавання, старэнне матэрыяльнатэхнічнай базы. Вынікі навуковых даследаванняў былі нізказапатрабаванымі ў народнай гаспадарцы. У выніку скарацілася колькасць маладых спецыялістаў і адбылося так званае старэнне навукі. Аднак і ў гэтых умовах навуковыя даследаванні не спыніліся. У 1993 г. быў прыняты Закон "Аб асновах дзяржаўнай навуковатэхнічнай палітыкі", згодна з якім адказнасць за развіццё фундаментальных навуковых даследаванняў ускладзена на Акадэмію навук Беларусі.Беларускія вучоныя ажыццяўляюць шэраг важных даследаванняў практычна ва ўсіх галінах ведаў. Паступова аднаўляюцца страчаныя раней сувязі з вучонымі Расіі і краін былога СССР, ажыццяўляюцца кантакты з навуковай супольнасцю замежных краін. Развіццё навукі павінна забяспечыць устойлівае сацыяльнаэканамічнае развіццё Рэспублікі Беларусь, павышэнне ўзроўню жыцця насельніцтва. Літаратура. Змены ў сацыяльнаэканамічным і грамадскапалітычным жыцці Беларусі знайшлі адлюстраванне ў літаратуры.Палітыка галоснасці і дэмакратызацыі жыцця спрыяла з'яўленню твораў, прысвечаных праблеме палітычных рэпрэсій. Былі апублікаваны аповесціўспаміны С. Грахоўскага, Ф. Аляхновіча і інш. Тэму рэпрэсій узнімаў у сваіх творах В. Быкаў. Беларусы атрымалі магчымасць пазнаёміцца з творамі беларускіх пісьменнікаўэмігрантаў, якія раней не публікаваліся ў Беларусі.Аварыя на Чарнобыльскай АЭС і яе наступствы з'явіліся важнай тэмай мастацкай літаратуры. I. Шамякін стварыў раман "Злая зорка", дзе зрабіў спробу асэнсаваць значэнне гэтай катастрофы. Шэраг пісьменнікаў таксама развівалі чарнобыльскую тэму ў сваёй творчасці.Другая палова 1980х 1990я гг. перыяд узрастання інтарэсу пісьменнікаў і паэтаў да гістарычнага мінулага. Невыпадкова ў гэты час узнікае шэраг мастацкіх твораў, прысвечаных розным падзеям і асобам з гісторыі Беларусі. Не абмінаюць сучасныя аўтары і тэму Вялікай Айчыннай вайны, хаця яна і не з'яўляецца дамінуючай, як у папярэднія дзесяцігоддзі. Новыя творы з'явіліся ў беларускіх паэтаў Н. Гілевіча, Г. Бураўкіна і інш.Тэатр, музыка. У складаных эканамічных умовах сярэдзіны 1980х 1990х гг. развівалася тэатральнае мастацтва Беларусі. Колькасць прафесійных тэатраў у Беларусі нават павялічылася з 17 у 1985 г. да 21 у 1991 г. У 1990я гг. узніклі новыя прафесійныя і аматарскія драматычныя тэатры. Галоўную ролю ў тэатральным мастацтве адыгрывалі прафесійныя дзяржаўныя калектывы. На высокім узроўні працавалі Нацыянальны акадэмічны тэатр імя Я. Купалы, Нацыянальны акадэмічны тэатр імя Я. Коласа (у Віцебску), Нацыянальны акадэмічны тэатр оперы, Нацыянальны акадэмічны тэатр балета, Нацыянальны акадэмічны драматычны тэатр імя М. Горкага, Дзяржаўны музычны тэатр, Беларускі рэспубліканскі тэатр юнага гледача, Беларускі дзяржаўны тэатр лялек, абласныя драматычныя і лялечныя тэатры.Аснову рэпертуару беларускіх тэатраў складае драматургія беларускіх аўтараў, руская і замежная класіка. Сучасная беларуская драматургія адлюстравала цікавасць да гістарычнай тэматыкі, фальклорных сюжэтаў.Далейшае развіццё атрымала музычнае мастацтва. Шмат зрабілі і робяць для развіцця музычнай культуры Беларусі такія вядомыя кампазітары, кіраўнікі музычных калектываў і выканаўцы, як В. Роўда, М. Дрынеўскі, М. Казінец, С. Картэс, Д. Смольскі, У. Солтан і інш.У цэнтры канцэртнай дзейнасці сёння знаходзяцца Беларуская дзяржаўная філармонія і абласныя філармоніі. Рэспубліка Беларусь мае высокапрафесійныя калектывы: Акадэмічны хор Нацыянальнай тэлерадыёкампаніі, Дзяржаўны акадэмічны народны хор імя Г. Цітовіча, Дзяржаўную акадэмічную харавую капэлу імя Р. Шырмы, Дзяржаўны акадэмічны сімфанічны аркестр, Дзяржаўны акадэмічны народны аркестр імя I. Жыновіча, харэаграфічны ансамбль "Харошкі" і інш. Шырокую папулярнасць у Беларусі і за яе межамі набыў Дзяржаўны канцэртны аркестр Рэспублікі Беларусь пад кіраўніцтвам М. Фінберга. У апошнія гады былі створаны Дзяржаўны камерны хор, Мінскі аркестр духавых інструментаў "Няміга" і іншыя творчыя калектывы. Значнае месца ў музычным жыцці краіны займаюць лепшыя ўзоры эстраднай песеннай творчасці.Беларусь, Расія і Украі'на з 1992 г. у Віцебску штогод сумесна праводзяць свята песні "Славянскі базар". Уздыму ўзроўню майстэрства маладых выканаўцаў садзейнічае фестываль у Маладзечне, які з 1993 г. стаў традыцыйным. Шырокую вядомасць, роўную "Славянскаму базару", у апошнія гады набыў фестываль песні "Залаты шлягер" у Магілёве.Выяўленчае мастацтва і архітэктура. Важныя змены адбыліся і ў тэматыцы твораў выяўленчага мастацтва. Адной з асноўных тэм стала гістарычная, якая мае выразны нацыянальнарамантычны ўхіл. Галоўнымі героямі твораў з'яўляюцца ідэалізаваныя персанажы з нацыянальнай гісторыі. Частка мастакоў звяртаецца да вельмі папулярнай сёння экалагічнай тэматыкі, перш за ўсё чарнобыльскай катастрофы.Для манументальнага мастацтва характэрна адмаўленне ад грандыёзных манументаў абстрактнасімвалічнага сэнсу. У 1990я гг. характэрнай прыметай часу сталі помнікі ў гонар воінаўінтэрнацыяналістаў. У 1996 г. у Мінску адкрыты помнік воінам, якія загінулі ў Афганістане, вядомы як "Востраў слёз". Помнікі і мемарыяльныя дошкі ў памяць воінаўафганцаў устаноўлены ў Оршы, Рэчыцы, Баранавічах. Зварот да гістарычнай тэматыкі назіраецца ў беларускай скульптуры. Так, былі ўстаноўлены помнікі Кірылу Тураўскаму ў Тураве, Францыску Скарыне ў Лідзе, Рагнедзе і Ізяславу ў Заслаўі, Ефрасінні Полацкай у Мінску і Рэчыцы. Шэраг помнікаў прысвечаны дзеячам беларускай навукі і культуры больш позніх часоў.Сучасная беларуская архітэктура характарызуецца адраджэннем гістарычных і нацыянальных традыцый у спалучэнні з новымі матэрыяламі і будаўнічымі тэхналогіямі. Архітэктары актыўна выкарыстоўваюць элементы, уласцівыя беларускаму дойлідству папярэдніх эпох: зубчастыя ці крывалінейныя завяршэнні сцен, паўцыркульныя вокны, нішы, аркі, калоны і інш. Новыя тэндэнцыі выразна адчуваюцца ў спартыўных збудаваннях, вакзалах, банкаўскіх комплексах і нават у жыллёвай архітэктуры. Да найбольш цікавых пабудоў можна аднесці Палац Рэспублікі, аўтавакзал "Маскоўскі", новы чыгуначны вакзал і Нацыянальную бібліятэку ў Мінску, лядовыя палацы ў Мінску, Віцебску, Гродне, Гомелі. У апошнія гады ўзводзіцца шмат культавых пабудоў розных канфесій.Адной з важных задач палітыкі дзяржавы ў галіне культуры з'яўляецца захаванне помнікаў айчыннай гісторыі і культуры. У апошнія гады ў рэспубліцы праводзіцца мэтанакіраваная работа не толькі па вяртанні гісторыкакультурнай спадчыны, але і па рэстаўрацыі помнікаў гісторыі і культуры Беларусі. Вялікія рэстаўрацыйныя работы ў канцы 1980х 1990я гг. праводзіліся ў Мірскім замку. Пастановай Савета Міністраў Нясвіжу быў нададзены статус Нацыянальнага запаведніка Рэспублікі Беларусь. Надзвычайную каштоўнасць для Беларусі мае Полацкі гісторыкакультурны запаведнік. Праводзілася рэстаўрацыя помнікаў архітэктуры на Навагрудчыне, Лідскага замка, Барысаглебскай (Каложскай) царквы і Старога замка ў Гродне, Благавешчанскай царквы ў Віцебску, гістарычнай забудовы старажытнабеларускіх гарадоў. У Мінску на плошчы Свабоды быў адноўлены будынак ратушы.Фізічная культура і спорт у Рэспубліцы Беларусь. Заняткі моладзі і ўсяго насельніцтва фізічнай культурай і масавым спортам разглядаюцца ў Рэспубліцы Беларусь у якасці аднаго са сродкаў умацавання здароўя нацыі, фарміравання здаровага ладу жыцця. Міністэрствам спорту і турызму была распрацавана Дзяржаўная праграма па фарміраванні здаровага ладу жыцця на 2002 2006 гг., адобраная Саветам Міністраў Рэспублікі Беларусь.Забеспячэнню даступнасці для ўсіх катэгорый насельніцтва займацца фізічнай культурай і масавым спортам садзейнічае функцыянаванне ў краіне 226 стадыёнаў, 26 спартыўных манежаў, 231 плавальнага басейна, 4778 спартыўных залаў, 715 мінібасейнаў у дзіцячых дашкольных установах. Да паслуг народа таксама базы алімпійскай падрыхтоўкі "Стайкі", "Раўбічы", "Ратамка", палацы спорту, тэніса, лядовыя палацы, больш за 9,6 тыс. адкрытых спартыўных пляцовак. У Рэспубліцы Беларусь працуюць больш за 23 тыс. спецыялістаў фізічнай культуры і спорту, у іх ліку каля 7,5 тыс. настаўнікаў фізічнай культуры.Фізічнае выхаванне каля 3 млн дашкольнікаў, навучэнцаў і студэнтаў ажыццяўляецца ў час правядзення вучэбных заняткаў па фізічнай культуры. У адпаведнасці з праграмай "Дзеці Беларусі", зацверджанай Прэзідэнтам Рэспублікі Беларусь, праходзяць рэспубліканскія фестывалі "Спорт і мастацтва", "Алімпійцы сярод нас", злёты "Калядныя старты" дзяцей са школінтэрнатаў, дзяцейсірот і дзяцей з раёнаў, што пацярпелі ад наступстваў чарнобыльскай катастрофы. Папулярнасць сярод дзяцей і падлеткаў набылі спаборніцтвы па футболе "Скураны мяч" і па хакеі "Залатая шайба" на прызы Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь, рэспубліканскія зімовая і летняя спартакіяды па месцы жыхарства. Праводзяцца таксама зімовая і летняя спартакіяды дапрызыўнай моладзі па мнагаборствах комплексу "Абаронца Айчыны".На прамысловых і сельскагаспадарчых прадпрыемствах, у арганізацыях створаны калектывы і клубы фізічнай культуры. Каля 1 млн (амаль 10 % насельніцтва краіны) займаюцца фізічнай культурай па месцы вучобы, працы і жыхарства ў спартыўных секцыях, аздараўленчых групах, клубах і фізкультурнааздараўленчых цэнтрах. Фізічная культура і масавы спорт у Рэспубліцы Беларусь гэта здаровы лад жыцця насельніцтва, здароўе нацыі, будучае незалежнай Беларусі.
История Казахстана, как наука и учебная дисциплина (предмет и цели, источники).
История наука, находящаяся в постоянном развитии. Изучение истории формирует историческое сознание, культуру, традиции поколений. История казахского народа представляет собой важнейшую часть всемирной истории, поэтому ее изучение занимает важное место в формировании исторического сознания молодежи. Основу исторического значение составляют источники – это вещественные предметы, письменные документы отражающие историю развитие человеческого общества. Целью явилось переосмысление истории казахского народа с древнейших времен до наших дней, концентрация внимания на её узловых проблемах, способствующих формированию цельного исторического сознания. Исходя из этого, были определены следующие исторические задачи: А) раскрыть роль и место казахского народа; Б) проследить основные этапы возникновения, формирования казахского этноса, его хозяйство, быт, социальный строй и политическую систему на длительном историческом отрезке времени; В) переосмыслить ключевые проблемы истории народов; Г) раскрыть роль различных сословий населения – султанов, биев, батыров, представителей культа и шаруа; Д) показать эволюцию духовного мира и их вклад в мировую цивилизацию, взаимосвязь и взаимовлияние культур степной кочевой с земледельческо-оседлой, с культурой соседних народов – России, Китая, Центральной Азии.
Дата добавления: 2014-12-15; просмотров: 46 | Поможем написать вашу работу | Нарушение авторских прав |
| <== предыдущая лекция | | | следующая лекция ==> |
| Адукацыя,навука і культура Беларусі 1990-2012 | | | Юридичне право виникає лише з виникненням держави, тому закономірності виникнення держави стосуються й виникнення права. |