Главная страница | Контакты | Случайная страница Автомобили Астрономия Биология География Дом и сад Другие языки Другое Информатика История Культура Литература Логика Математика Медицина Металлургия Механика Образование Охрана труда Педагогика Политика Право Психология Религия Риторика Социология Спорт Строительство Технология Туризм Физика Философия Финансы Химия Черчение Экология Экономика Электроника

Elementy geografii politycznej

Rola środowiska przyrodniczego w rozwoju cywilizacyjnym.

Środowisko przyrodnicze – zespół warunków i zjawisk uzależnionych na danym obszarze (ukształtowanie, gleby, klimat)

Środowisko geograficzne – zespół warunków środowiska przyrodniczego oraz efekty działalności cywilizacyjnej człowieka.

Kierunki metodologiczne określające współzależność człowieka i przyrody:

1. Determinizm – twórcą jest Monteskiusz, przyroda determinuje rozwój cywilizacyjny człowieka. Głównym determinantem jest klimat.
2. Nihilizm – twórca jest Nietsche, zanegował wpływ warunków środowiskowych na rozwój cywilizacyjny człowieka.
3. Posybilizm – zakładał współistnienie człowieka i przyrody.

• Posybilizm aktywny – twórczą siłą jest człowiek, który potrafi wykorzystywać zasoby ludzkiej dla swojej potrzeby. Teoria ekonomii wprowadza terminy dóbr wolnych – ziemia rolna, woda, powietrze. Nie mają wartości, ich cena może być brana pod uwagę w cenie finalnej.

1. Ekorozwój – rozwój zrównoważony, mówi o integralności i równorzędności trzech celów:

• cel przyrodniczy
• cel środowiskowy
• cel ekonomiczny

Elementy geografii politycznej

Państwo:

• terytorium
• ludność
• suwerenna władza

Kryteria podziału państw:

• wielkość terytorialna
• demografia
• polityka / ekonomia

Kraje rozwijające się:

• krótka średnia długość życia – młodość demograficzna
• niski poziom wykształcenia
• drenaż mózgu – pozyskiwanie najzdolniejszych przez inne kraje
• płaszczyzna ekonomiczna

- wysokie zadłużenie

- zasoby siły roboczej

Konwencja waszyngtońska 1949 w sprawie Antarktydy:

• obszar może być wykorzystany jedynie w celach naukowych, nigdy w militarnych
• ochrona fauny i flory
• zakaz eksploatacji zasobów Antarktydy

Konwencja praw morza – ustala zakres działalności, 1981 wprowadza 2 strefy:

• pas wód terytorialnych – 12 mil morskich od linii wybrzeża, jest integralną częścią państwa, naruszenie traktowane jest jak naruszenie granic. W tym pasie kraje mają wyłączność żeglugi (z wyjątkiem cieśnin, które zostały zobowiązane do swobody żeglugi) i eksploatacji surowców.
• Strefa suwerenności ekonomicznej – ustalona w odległości 200 mil morskich. Suwerenność zakresie eksploatacji zasobów morza umożliwia jednak swobodę żeglugi.

3 wyjątki:

• podział morza północnego
• możliwość rozszerzenia suwerenności ekonomicznej (obszar szelfu)
• potraktowanie Odry jako rzeki granicznej

Konwencja praw morza powołuje władzę głębokiego morza:

• wyznaczanie szlaków żeglugi
• dzierżawa obszaru na połowiska
• ustalanie ilości połowów
• pobieranie opłat eksploatacyjnych i za połowy