На псіх. разв-цё дзейнічаюць наступн. фактары: спадчыннасць (уласцівасці арганізма паўтараць у шэрагу пакаленняў тыповы сцэнарый цэласнага індывідуальн. разв-ця); асяроддзе (сукупн. сац., эканамічн., культ-х і інш. умоў жыццядзейнасці ч-ка); актыўнасць (стан арганізма, звязаны з умяшаннем у навакольнае асяроддзе з мэтай яго змены ў адпаведнасці з патрэбамі); выхаванне і навучанне (мэтанакіраваны і арганізаван. працэс фармав. розных бакоў асобы).Заканамернасці: цыклічнасць - псіх.р-цё ўяўляе сабою чаргаванне перыядаў уздыму, інтэнсіўных змен у псіхіцы і перыядаў запаволення, згасання; нераўнамернасць – розн. псіх.працэсы і ўласцівасці асобы развів-ца нераўнамерна і непрапарцыйна; матаморфозы - развіццё ўяўляе сабой ланцуг якасных змен, ператварэнняў адной ф-мы псіхічнага жыцця ў інш.; спалучэнне працэсаў эвалюцыі і інвалюцыі - псіх.разв-цё прадугледжвае не толькі "разгортванне" (эвалюцыю) новых псіхічных з'яў, але і адміранне ці пераўтварэнне (інвалюцыю) папярэдніх; сензітыўнасць - псіх.разв-цё залежыць ад павышанай успрымальнасці псіхікі да педагагічных уздзеянняў; камулятыўнасць - вынік разв-ця кожнай папярэдняй стадыі ўключаецца ў наступную, пры гэтым трансфармуецца; Дывергентнасць - канвергентнасць ход у разв-ця:дывергенцыя - павышэнне разнастайнасці псіхічнага разв-ця, а кавергенцыя - яго згортванне, узмацненне выбіральнасці.
14. Паняцце “лідэр” адрозніваюць ад паняцця “кіраўнік”. Л. -выбіраецца стыхійна для рашэння групавых задач,ён карыстаецца аўтарытэтам, валодае здольнасцямі арганізаваць справы. К - выбіраецца афіцыйна (дырэктар фабрыкі). У адной асобе можа сумяшчацца лідэрства і кіраўніцтва. Лідэр: фармальны (кіраўнік), нефарм. (выбіраецца стыхійна). Віды лідэрства: эмацыйнае(“сэрца” групы),інфармацыйнае (“розум”), справавое (“рукі”).Лідэр – не чужак, а адзін з группы, падобны да большасці, лепшы, как быць прыкладам. К - мае ўладу, уздзейнічае на людзей “зверху”. Віды улады: улада, заснаваная на прымусе, на заахвочванні, улада прыклада(группа імкнецца быць падобнай да паважанага кіраўніка), традыцыйная(адзін падпарадкоўваецца др., т. я. стаяць на розных іерархічных ступенях). Стылі:аўтарытарны: улада однаго, сам прымае рашэнні, прамыя метады падахвочвання:загад, патрабаванне, строга кантралюе падначаленых, з падначаленымі толькі дзелавыя кантакты. Дэмакр. – кансультацыя з падначаленымі пры прыняцці рашэнняў, іх ініцыятыва стымулюецца, ускосныя метады стымулявання: парада, рэкамендацыя, пажаданне, прымае крытыку са стараны, улічвае яе у сваёй працы. Ліберальн.- мінімальнае ўмяшанне ў справы калектыва, калектыву даецца амаль поўная свабода, магчымасць для творчасці. Уздзеянне: просьба, часам угавор.
13. Малая група – сукупнасць людзей(3-4ч-к), якія аб'яднаны агульнай дзейнасцю ці інш. сац. адносінамі.Развіццё:1)знаёмства –першасныя прадстаўленні адзін пра аднаго;адаптацыя людзей адзін да аднаго; адбываецца азнаямленне з мэтамі і задачамі сумеснай дзейнасці і перспектывамі супрацоўніцтва. 2) перыяд першаснага збліжэння членаў групы - будуецца сістэма міжасобасных адносін, фарміруюцца групавыя нормы, людзі разам выпрацоўваюць цэласныя арыентацыі, кантакты людзей ужо прадуманы. На гэтай стадыі адбываецца шмат канфліктаў. 3) стадыя фарміравання актыву групы. Канфлікты паступова спыняюцца. Зносіны становіцца адкрытым і канструктыўным. З'яўляецца групавая згуртаванасць і салідарнасць. З'яўляецца групавое меркаванне, сумесныя перажыванні людзей. 4) з'яўляецца адчуванне «МЫ» - на гэтай стадыі вызначаюцца падтрымліваюцца ўсімі адзіныя групавыя мэты і інтарэсы.
Эфекты групавой дзейнасці: 1. сацыяльная леннасць - гэта тэндэнцыя людзей прыкладаць менш намаганняў у тым выпадку, калі яны аб'ядноўваюць свае намаганні дзеля агульнай мэты, чым у выпадку індывідуальнай адказнасці. 2. дэіндывідуалізацыя - гэта страта самаўсвядомлення і баязлівасць ацэнкі, узнікае часцей за ўсё ў групавых сітуацыях, якія забяспечваюць ананімнасць і не канцэнтруюць увагу на асобным індывідзе. 3. канфармізм - гэта змена паводзін або перакананняў чалавека ў выніку рэальнага або ўяўнага ціску групы.
Канфлікт у малой групе - гэта сутыкненне процілегла накіраваных інтарэсаў, мэтаў. Апаненты: 1.асобныя члены групы, 2.асобныя групоўкі ўнутры яе, 3.член групы і астатняя яе частка. Канфлікт у групе можа ўзнікаць на аснове: 1.асабістага канфлікту (крыніца канфлікту ў адным з удзельнікаў), 2.міжасабовага канфлікта (крыніца канфлікту ў адносінах паміж членамі групы), 3.канфлікту прыналежнасці (прыналежнасці да падгрупе), 4.міжгрупавога канфлікту (вонкавы канфлікт можа спарадзіць ўнутраны), 5.сацыяльнага канфлікту (наступствы сацыяльнага ціску). Наступствамі канфлікту ў групе могуць быць: 1. Распад групы. 2. Выдаленне іншадумцаў членаў. 3. Арганізацыйныя змены ў групе. 4. З'яўленне або змена кіраўніка.Формы завяршэння канфлікту ў малой групе
Без прыцягнення трэцяй асобы: 1. гвалт, 2. раз'яднанне, 3. прымірэнне. З прыцягненнем трэцяй асобы: 1. гвалт, 2. сацыяльнае ціск, 3. суд і г.д.
Дата добавления: 2015-01-30; просмотров: 91 | Поможем написать вашу работу | Нарушение авторских прав |