Главная страница | Контакты | Случайная страница Автомобили Астрономия Биология География Дом и сад Другие языки Другое Информатика История Культура Литература Логика Математика Медицина Металлургия Механика Образование Охрана труда Педагогика Политика Право Психология Религия Риторика Социология Спорт Строительство Технология Туризм Физика Философия Финансы Химия Черчение Экология Экономика Электроника

Wyjaśnij teorię dwuczynnikową Herzberga. Jakie jest jej znaczenie dla praktyki zarządzania? Zilustruj przykładem.

Ta teoria zakłada, że występują dwa rodzaje czynników motywacyjnych: higieniczne (satysfaktory) i motywatory. Pierwsze to rzeczy, które się po prostu należą (np. łazienka w pracy). Takim czynnikiem może być np. podwyżka, gdy w innych firmach na tym samym stanowisku pensja jest znacznie wyższa lub pracownicy dostają regularne podwyżki. Te czynniki nie motywują do lepszej, bardziej efektywnej pracy. Do wydajniejszej pracy motywują czynniki motywacyjne, ale wówczas, gdy higieniczne zostały zapewnione wcześniej. Zapewnienie jednocześnie obu czynników jest rudne i wymaga zaawansowanych umiejętności społecznych.

Sytuacja zawodowa pracowników. Jakie najważniejsze elementy składają się na nią? Jakie jest oddziaływanie sytuacji zawodowej na zachowania i na wydajność pracowników? Jaki to ma wpływ na proces zarządzania? Zilustruj przykładem.

Sytuacja zawodowa: wpływ obiektywnych zewnętrznych i wewnętrznych uwarunkowań, niepodlegających zmianie w krótkim okresie. Warunki w jakich uczestnik organizacji pełni swoją rolę. Sytuacja zawodowa pojmuje:

• charakterystyki zespołu najbliższych współpracowników

• cechy wykonywanych zadań

• sytuacja prawna uczestników organizacji

• fizyczne warunki wykonywania zadań

• wynagrodzenie

• sytuacja formalna

• dostęp do informacji

• najważniejsze cechy indywidualne, cechy profilu psychologicznego zbiorowości złożonego z charakterystyk w niej dominujących:

• inteligencja emocjonalna

• inteligencja ogólna

• poziom aspiracji

• umiejętności interpersonalne

• umiejętności komunikowania się

Zeby dobrze kierować zespołem, trzeba poznać ogólną charakterystykę zarządzanego zespołu oraz wychwycić cechy indywidualne każdego z pracowników. Bardzo ważne jest to, co nie zostało sformalizowane (kanały komunikowania się). Skuteczne oddziaływanie na percepcję i odczucia uczestników organizacji wymaga zindywidualizowanego podejścia. Trzeba rozpoznać specyfikę danych organizacji, zespołów.

Czego dotyczy zarządzanie finansami organizacji? Jakie są instrumenty zarządzania finansami? Czy są potrzebne także w organizacjach niekomercyjnych i dlaczego? Zilustruj przykładem.

Zarządzanie finansami dotyczy zarówno zasobów jak i strumieni pieniądza:

• zarządzanie musi dotyczyć kapitału początkowego, dzięki któremu organizacji powstała.

• Zobowiązania długoterminowe (kredyty, pożyczki), bo za ich pomocą organizacje finansują swój rozwój.

• Kapitał obrotowy – ma zapewniać zdolność do regulowania należności w każdym momencie, czyli zabezpieczenia przed upadłością.

• Przepływy pieniężne – trzeba mini świadomie zarządzać, aby zapewnić płynność organizacji. Wpływy muszą pokrywać wydatki.

• Koszty – staranne kontrolowanie ponoszonych kosztów.

• Ryzyko – zarządzanie ryzykiem finansowym.

Instrumenty zarządzania finansami:

• budżety – plany finansowe określające w ujęciu rodzajowym wydatki i źródła ich pokrycia. system rachunkowości – natychmiastowe rejestrowanie wszystkich wydatków, przychodów i przepływów pieniądza

• rachunek kosztów – prawidłowa wycena w jednostkach pieniężnych wszelkich ponoszonych nakładów.

• analiza efektywności i wykorzystania kapitału – do wyciągania wniosków.

W jaki sposób organizacje finansują swój rozwój? Omów działanie „dźwigni finansowej”. Na czym polega reguła MIFROG? Wyjaśnij zjawisko ryzyka finansowego. Zilustruj przykładami konkretnych organizacji.

MIFROG – najszybsze wewnętrzne tempo wzrostu możliwe do sfinansowania wlasnymi srodkami.

Na rozwoj organizacji mogą wpłynąć nadwyżki, oszczędności.

Wyjaśnij pojęcia informacji, wiedzy i mądrości we wzajemnym związku. Co składa się na zasób wiedzy, którym dysponuje organizacja? Jakie są najważniejsze rodzaje wiedzy? Podaj konkretne przykłady.

Informacja: wszelka treść docierająca ze świata zewnętrznego. Odwzorowanie rzeczywistości zawarte w naszej świadomości. Spośród docierających do nas informacji zapamiętujemy i wykorzystujemy te, którym można nadać określone znaczenie ze względu na realizowane cele i wykonywane czynności. W procesie zarządzania informacje przekształcają się w wiedzę.

Wiedza: zorganizowany zasób informacji, które zapamiętujemy i magazynujemy celem wykorzystania dla realizacji celów osobistych, lub w odniesieniu do organizacji – misji i celów organizacyjnych. To wszelka wiedza użyteczna.

Kategoria wiedzy obejmuje:

• patenty, posiadane i opatentowane technologie

• prace badawcze i rozwoje w toku

• informacje o ludziach wewnątrz i na zewnątrz organizacji

• rozpoznanie i analizę otoczenia społecznego, ekonomicznego, prawnego, politycznego itp. oraz prognozy dotyczące przyszłości

• sekrety handlowe

• know-how, którym dysponują pracownicy firmy, dostawcy, dystrybutorzy i inni partnerzy

• kulturę przetwarzania informacji, reagowania na nowości, debaty, formułowanie pytań i poszukiwania odpowiedzi

Jakie są szczególne cechy wiedzy jako zasobu niematerialnego, którym dysponuje organizacja? Zilustruj przykładami. Czy i w jaki sposób wartość tego zasobu podlega wycenie finansowej?

cechy wiedzy:

• zasób pierwotny, można go przekształcić w dowolny inny zasób materialny lub niematerialny.

• Poddana bezwzględnemu imperatywowi stałego stosowania, pomnażania i aktualizacji.

• trudno ją wycenić finansowo i jednoznacznie

• nie ma granic intensywności i zasięgu jej zastosowania

• zasób niewyczerpalny, pomnażany w zastosowaniu

• granice racjonalnego zastosowania wiedzy są nieokreślone

• uniwersalna w zastosowaniu

• określenie prawa własności zasobów wiedzy jest bardzo trudne.

przykład: jak genialny menedżer opuszcza jakąś firmę, to dostaje na odejście kupę kasy, żeby nie musieć już nigdy pracować i nie szukać roboty u kogoś innego.